สียงลมกระซิบผ่านระยับแสงจันทรา แหงนหน้ามองฟ้าระย้าจับจิตตรึงใจ คำกล่าววาจามั่นคงดั่งขุนเขา จดจำคำมั่นสัญญาจะรอวันที่ได้เจอ
ความรักเหนือกาลเวลาแม้แต่ชาติภพภูมิก็ไม่อาจขวางกั้น ด้ายแดงที่ไม่อาจสะบั้นด้วยเงื่อนไขของสองดวงใจที่ยังคงผูกพันเหนือลิขิตแห่งโชคชะตา
โปรดอย่าถามว่าพวกเขารักกันตั้งแต่เมื่อไหร่
เพราะคำตอบที่ได้ยินอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
เพราะว่าพวกเขานั้นรักกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว…
“ด้วยเกียรติของชาตินักรบ คนเดียวที่ฉันจะไม่ทิ้งไปก็คือคุณ” อิงอิงทำท่าทางขึงขังเข้มข้นทั้งยังพูดจาฉะฉานตามคำสัตย์ที่มีมาตั้งแต่ชาตินู้น
อานนท์ได้ฟังประโยคโบราณอย่างนั้น น้ำเสียงอย่างนั้น และท่าทางขึงขังอย่างนั้น เขาถึงกับใจกระตุกอุ่นวาบขึ้นมา
มารยาของคนตรงหน้าเขาในเวลานี้นั้น
เขากำลังยอมรับว่า
ช่างร้ายกาจ!
พบกับท่านรองประธานสุดหล่อหุ่นสุดแซ่บมาดสุดเนี๊ยบดุดันเย็นชาอย่าบอกใคร “คืนนี้เรามาต่อกัน” เขาเอ่ยคำนั้นด้วยใบหน้าเรียบเฉยสายตามองอยู่ที่เอกสารในมือ
เธอถึงกับกะพริบตาปริบๆ ก่อนตอบออกไป “ไม่เอา ยังเจ็บอยู่เลย”
“เจ็บแค่ครั้งแรก…” เขาพูดต่อด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกสวนทางกับประโยคสนทนา
เธอถึงกับเงียบไป
มันใช่เรื่องที่จะต้องมาคุยกันในห้องทำงานไหม!?
){kind=link}
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น