“ดื่มอะไรดีคะเสี่ย” โฮสท์ประจำคลับเดินนวยนาดเข้ามาหาวินสตัน กฎสูงสุดของที่นี่ก็คือห้ามให้ลูกค้า
ถ้าลูกค้าก้นถึงโซฟาจะต้องมีคนไปนั่งขนาบข้างทันที
“ขอไวน์แล้วกัน” ไม่กี่อึดใจไวน์แดงที่โปรดปรานก็มาอยู่ในมือ วินสตันเขย่าแก้วเล็กน้อย สูดกลิ่นหอมๆ ของน้ำสีแดงเข้มแล้วจิบไปนิดหน่อย
“ทานอะไรสักนิดไหมคะเสี่ย”
“อืม ไม่ดีกว่านวดไหล่ให้ผมแล้วกัน” ชายหนุ่มเอ่ยแล้วพักศีรษะไว้บนพนักโซฟา โฮสท์สุดสวยเดินไปประจำด้านหลังเรียวนิ้วยาวๆ บีบไปทั่วไหล่บึกบึนในจังหวะสม่ำเสมอ วินสตันหลับตาและภาพของแพรนวลก็โผล่เข้ามารบกวนสมองอีกแล้ว
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น