เฉินเสวี่ยฮวา บุตรสาวที่เกิดจากอนุผู้ต่ำต้อย นางถูกบิดาส่งออกนอกจวนไกลถึงสามพันลี้ เพื่อให้นางเข้าพิธีวิวาห์กับแม่ทัพปราบชายแดนแทนบุตรสาวที่ตนแสนรักและหวงแหน ด้านผู้ทอดทิ้งก็ไม่แยแส นางตั้งปณิธานว่าการแต่งงานในครั้งนี้จะสามารถสร้างฐานะจนนางร่ำรวยและสามารถกลับมารับมารดาออกจากสกุลเฉินให้จงได้
-------------------------------------------------------
“เมื่อคืนนี้ มิใช่... การร่วมหอคืนแรกของเราสองคน”
“สามี...” ข้าคลานเข่าขยับกายเข้าไปใกล้ เอียงคออมยิ้มล้อเลียนบุรุษที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาปั้นแต่งท่าทางเฉยชา ผิดกับใบหน้าของเขาที่ขึ้นสีเข้ม ข้ากล่าวต่อด้วยน้ำเสียงดังฟังชัดแจ๋วว่า
“ท่านลักหลับเสวี่ยฮวาหรือเจ้าคะ?”
“เหลวไหล!!”
ท่านแม่ทัพตะโกนเสียงดังดุจฟ้าคำราม ผละลุกจากเตียงนอนเดินวนเวียนไปมาอยู่หน้าเตียง ตั้งแต่ใบหน้าคมคายเรื่อยมาจนถึงบริเวณลำคอล้วนแดงก่ำราวกลีบดอกเหมย เส้นเลือดแถวลำคอและขมับของอีกฝ่ายเต้นกระตุกถี่ๆ
“เป็นเจ้าต่างหากที่ลงมือก่อน หากมิใช่เพราะคืนนั้นเจ้าล่วงเกินข้าก่อน ข้าหรือจะกระทำเยี่ยงนั้นกับเจ้า”
“อา... แต่ว่าเสวี่ยฮวาหลับนี่เจ้าคะ”
ข้าเองก็เถียงสู้สุดใจ หากข้าทำจริงดังสามีว่า เหตุไฉนข้าถึงจดจำเรื่องราวเหล่านั้นมิได้เล่า
“เฮอะ!” ท่านแม่ทัพแค่นเสียงเยาะหยันจนข้านึกหมั่นไส้เขาขึ้นมาติดหมัด ใบหน้าคมแข็งกระด้าง “เป็นเจ้านั่นแหละที่ยั่วยวนข้าก่อน”
“เสวี่ยฮวาจำไม่ได้ เสวี่ยฮวาหลับเจ้าค่ะ”
Download
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น