หลี่ฉงชิงจอมเอ้อระเหยลอยชายผู้ขยาดต่อเรื่องวุ่นวายและรักการนอนเป็นชีวิตจิตใจ เดิมทีที่สอบขุนนางเข้าสู่ราชสำนักนั้น ใฝ่ฝันว่าจะได้กวนน้ำจับปลาในตำแหน่งขุนนางว่างงานที่ไม่เล็กไม่ใหญ่สักตำแหน่ง คาดไม่ถึงว่าจะเผอเรอจนถูกมือสังหารสมองทึบผู้หนึ่งเหยียบเข้าเต็มฝ่าเท้า ต่อมาพลาดพลั้งถูกแทงเข้าหนึ่งกระบี่จนบาดเจ็บสาหัส จากนั้นยังปล่อยให้ฮ่องเต้สังเกตเห็นการมีอยู่ของเขา
ความดีความชอบในการช่วยพระชนม์ชีพอย่างนั้นหรือ? โอ้ ไม่ๆๆ มันเป็นเพียงความบังเอิญล้วนๆ ทว่านับแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็เดินอย่างมึนๆ งงๆ ไปจบบนแท่นบรรทมของฮ่องเต้จนได้...
จนวันหนึ่งหลังจากถูกจับกินจนสิ้นซากไปทั้งตัวแล้ว เขาที่ยังคงมีสีหน้ามึนงงก็อยากทึ้งหัวกู่ร้องว่า “มีเรื่องแปลกประหลาดยุ่งเหยิงอีรุงตุงนังอย่างนี้ด้วยหรืออออออ”
...นี่เป็นเรื่องราวของความรักอันแสนสุขระหว่างฮ่องเต้และรองเสนาบดีกรมพิธีการ ไม่มีความแค้นของชาติหรือตระกูล ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้ด้วยเล่ห์เพทุบาย ระหว่างพวกเขาทั้งคู่มีเพียงความอบอุ่นอ่อนหวานราวสายลมเอื่อยพัดเมฆาล่องลอย การได้จับมือกันเดินร่วมทางไปชั่วชีวิตด้วยความผ่อนคลายสบายใจ ก็คือความสุขและความยินดีที่น่าพอใจที่สุดของเขาแล้ว
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น