“พี่ปราปต์ไม่เคยนึกรักอินสักครั้งเลยหรือคะ...”
“อันที่จริงผมก็รักคุณอยู่แทบทุกคืนนะอุรัตน์นรินทร์ ”
คำตอบของสามีทำให้เธอหน้าชา ‘รัก’ ของปราปต์กับ ‘รัก’ ของเธอมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
********************************
“ลงจากรถเข้าไปในป่ากันดีมั้ย ที่กว้างๆ ได้อารมณ์ดี”
“ยะ... อย่าค่ะ”
“กล้าขัดใจผมเหรออุรัตน์นรินทร์”
ใบหน้าสวยซีดเผือด ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้
แต่พอเห็นคนใจร้อนเดินลงจากรถพร้อมปิดประตูดังปังไปแ ล้ว
เธอก็เลยต้องยอมตามเขาลงไป
มือข้างหนึ่งดึงสาบเสื้อของตัวเองเข้าชิดติดกัน
ขาที่ก้าวเดินลงมาสั่นพั่บๆ ทั้งกลัวทั้งหวาดหวั่น
เห็นหลังเขาไวๆ ก้าวลึกเข้าไปที่ชายป่าลับตาคนน้ำตาก็ยิ่งไหลซึมออกม า
“คุณไปยืนหลังต้นไม้นั่นนะ”
เสียงเข้มร้องสั่งพร้อมชี้นิ้วไปที่หมาย
ส่วนตัวเองกลับหลังหันปลดเข็มขัดกางเกงอย่างรีบร้อน
ไม่นานเกินรอร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาประชิดตัวเธอ
ระดมทั้งปากทั้งจมูกซุกไซ้มาที่ซอกคอ เนินอก
โดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่
มีอารมณ์พิศวาสร่วมกับเขาบ้างหรือไม่
“วันหลังจะมาหาผมใส่กระโปรงมาดีกว่านะคุณ ถลกง่ายดี”
ปราปต์กำลังไม่สบอารมณ์
ที่พยายามปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเล็ก
ที่สมัยนี้มันมีตั้งสี่ห้าเม็ดกว่าจะสุด
แถมกางเกงเจ้ากรรมยังแน่นลีบไปตามเรียวขาเล็กเรียว
จนถอดยากถอดเย็น ไม่ทันใจเขาเอาซะเลย
“อะ... อินถอดเองดีกว่าค่ะ”
เมื่อแรงดึงรั้งเนื้อผ้าที่ทั้งแข็งทั้งหยาบแบบไม่เบ ามือของสามี
ทำให้เธอเริ่มเจ็บแสบบริเวณต้นขา
อุรัตน์นรินทร์จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายขอปลดเปลื้องมันเอ ง
คนที่เขาไม่ได้รักอย่างเธอ
จะไปหวังให้เขาทะนุถนอมได้ยังไงกัน...
“อืม เอาสิ”
ปราปต์หายใจแรงเหมือนไม่อยากจะรอช้าสักวินาที
“ผมคงต้องถอนคำพูดที่ว่าคุณมันไร้ประโยชน์
เพราะอย่างน้อยๆ ผู้หญิงอย่างคุณ
ก็ยังช่วยผ่อนแรงผมด้วยการถอดกางเกงตัวเอง
ให้ผัวอย่างผมเอาได้สบายๆ”
Download
“อันที่จริงผมก็รักคุณอยู่แทบทุกคืนนะอุรัตน์นรินทร์ ”
คำตอบของสามีทำให้เธอหน้าชา ‘รัก’ ของปราปต์กับ ‘รัก’ ของเธอมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
********************************
“ลงจากรถเข้าไปในป่ากันดีมั้ย ที่กว้างๆ ได้อารมณ์ดี”
“ยะ... อย่าค่ะ”
“กล้าขัดใจผมเหรออุรัตน์นรินทร์”
ใบหน้าสวยซีดเผือด ไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้
แต่พอเห็นคนใจร้อนเดินลงจากรถพร้อมปิดประตูดังปังไปแ ล้ว
เธอก็เลยต้องยอมตามเขาลงไป
มือข้างหนึ่งดึงสาบเสื้อของตัวเองเข้าชิดติดกัน
ขาที่ก้าวเดินลงมาสั่นพั่บๆ ทั้งกลัวทั้งหวาดหวั่น
เห็นหลังเขาไวๆ ก้าวลึกเข้าไปที่ชายป่าลับตาคนน้ำตาก็ยิ่งไหลซึมออกม า
“คุณไปยืนหลังต้นไม้นั่นนะ”
เสียงเข้มร้องสั่งพร้อมชี้นิ้วไปที่หมาย
ส่วนตัวเองกลับหลังหันปลดเข็มขัดกางเกงอย่างรีบร้อน
ไม่นานเกินรอร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาประชิดตัวเธอ
ระดมทั้งปากทั้งจมูกซุกไซ้มาที่ซอกคอ เนินอก
โดยไม่สนใจสักนิดว่าเธอกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่
มีอารมณ์พิศวาสร่วมกับเขาบ้างหรือไม่
“วันหลังจะมาหาผมใส่กระโปรงมาดีกว่านะคุณ ถลกง่ายดี”
ปราปต์กำลังไม่สบอารมณ์
ที่พยายามปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเล็ก
ที่สมัยนี้มันมีตั้งสี่ห้าเม็ดกว่าจะสุด
แถมกางเกงเจ้ากรรมยังแน่นลีบไปตามเรียวขาเล็กเรียว
จนถอดยากถอดเย็น ไม่ทันใจเขาเอาซะเลย
“อะ... อินถอดเองดีกว่าค่ะ”
เมื่อแรงดึงรั้งเนื้อผ้าที่ทั้งแข็งทั้งหยาบแบบไม่เบ ามือของสามี
ทำให้เธอเริ่มเจ็บแสบบริเวณต้นขา
อุรัตน์นรินทร์จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายขอปลดเปลื้องมันเอ ง
คนที่เขาไม่ได้รักอย่างเธอ
จะไปหวังให้เขาทะนุถนอมได้ยังไงกัน...
“อืม เอาสิ”
ปราปต์หายใจแรงเหมือนไม่อยากจะรอช้าสักวินาที
“ผมคงต้องถอนคำพูดที่ว่าคุณมันไร้ประโยชน์
เพราะอย่างน้อยๆ ผู้หญิงอย่างคุณ
ก็ยังช่วยผ่อนแรงผมด้วยการถอดกางเกงตัวเอง
ให้ผัวอย่างผมเอาได้สบายๆ”
Download
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น